در مکتب طب ایرانی کمتر عنوان بیماری را می‌توان یافت که به‌گونه‌ای تقسیم‌بندی مزاجی در انواع آن لحاظ نشده باشد که این سبک کاملا با روش پزشکی رایج امروزی متفاوت است. این تقسیم بندی های مزاجی باعث ایجاد دسته بندی های دقیق تر در مورد بیماری ها شده است. برای شناخت این تفاوت ها و اهمیت آن باید به نوع نگاه هر کدام از مکاتب طبی در مورد بیماری ها بپردازیم، متن پیش رو با همین هدف تنظیم شده است:
تقسیم بندی انواع بیماری های در طب ایرانی چگونه است؟
به طور کلی در طب ایرانی بیماری ها به دو نوع مفرد و مرکب تقسیم بندی می شوند:
- بیماری های مفرد
- بیماری های مرکب
بیماری های مفرد:
تعریف: خاستگاه کل بیماری های مربوط به جسم و روح بشر به سه بیماری اولیه بر می گردد. این بیماری ها به نام بیماری‌های مفرد شناخته می‌شود.
اسامی بیماری های مفرد: بیماری های مفرد عبارتند از بیماری های سوء مزاج، بیماری های سوء هیات ترکیب و بیماری های تفرق اتصال.
بیماری های مرکب:
گروه‌های دیگر بیماری‌ها که تحت نام بیماری های مرکب ذکر می شوند در واقع حاصل ترکیبی از این سه بیماری می باشد.
هر یک از این سه نوع اصلی بیماری کدام اعضا را درگیر میکند؟
از این سه بیماری کلی بیماری های سوء هیات ترکیب و تفرق اتصال مربوط به تغییرات آناتومیک بافت‌ها و اعضا می باشد و بخش عمده‌ای از بیماری‌ها در گروه سوء مزاج جای می گیرند که به معنای خروج بدن یا عضو از مزاج طبیعی خود می باشد.
تطابق تعاریف طب ایرانی و طب رایج در مورد بیماری ها چگونه است؟
اگر بخواهیم به نوعی به تطبیق تعاریف و تقسیم بندی بیماری ها در طب رایج و طب ایرانی بپردازیم می توان جهت بیماری های تعریف شده در طب ایرانی از دیدگاه پزشکی رایج دو گروه متصور شد:
گروه اول:
بیماری‌هایی هستند که در طب ایرانی تحت عنوان بیماری های سوء مزاج عام بدن شناخته می‌شوند و شاید نتوان در علم پزشکی رایج به راحتی معادل خاصی برای آن ها پیدا نمود. در طب ایرانی جهت این گروه از بیماری ها علائم خاصی ذکر می شود که عموما در تقسیم‌بندی پزشکی رایج با بیماری خاصی انطباق کامل ندارد. در این گروه بیماری‌ها مزاج کلی بدن از حالت سلامت خارج شده و بر اساس نوع سوءمزاج نشانه های متفاوتی بروز می نماید برخی از این بیماری های مزاجی بدون علائم غلبه خلط هستند و ...
ادامه مطلب در سایت مزاج
- ۰۰/۰۶/۱۵